Ρόδον το Αμάραντο: Ένας αξιοθαύμαστος χώρος λατρείας και εκπαίδευσης στα Λακώνια Μεραμπέλου

 

 

Σε ύψωμα, στη θέση «Κέντης-Κόκκες», στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Νικολάου στα διοικητικά όρια των Λακωνίων Μεραμπέλου, με πραγματικά μοναδική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, συναντάμε τον Ιερό ναό της Θεοτόκου «Ρόδον το Αμάραντον», ο οποίος τιμά επίσης τους Αγίους Νικόδημο τον Αγιορείτη και Νεκτάριο Πενταπόλεως.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για έναν μόνο ναό αλλά για ένα σύμπλεγμα με αρκετά παρεκκλήσια και χώρους που φιλοξενούν δραστηριότητες του Κέντρου Μελέτης Ορθόδοξου Πολιτισμού.

Τις τελευταίες δεκαετίες, με πολύ προσωπική εργασία και μεγάλο αγώνα, ο Πρωτοπρεβύτερος Γεώργιος Εμμ. Μαρνέλλος κατάφερε στην βραχώδη κορυφή με την υπέροχη θέα να ανεγείρει ένα αξιοθαύμαστο χώρο λατρείας και εκπαίδευσης καθώς πλέον, έχοντας παραχωρηθεί στο Ινστιτούτο της Ελληνικής Γλώσσας, έχει μετατραπεί σε πανορθόδοξο κέντρο λατρευτικής και ιεραποστολικής ζωής.

Εκεί  συναντάται η ελληνική και η σλαβική γλώσσα, ο ελληνικός και ο σλαβικός πολιτισμός, η κοινοβιακή ζωή και προβάλλεται, με αθόρυβο τρόπο, ο τόπος μας, τα βυζαντινά μνημεία και ο πολιτισμός της Κρήτης.

 

Το σύνολο των οικοδομημάτων στο σημείο αυτό έγινε με δαπάνες της οικογένειας του Πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Ε. Μαρνέλλου, Αναπληρωτή Καθηγητή της Π. Α. Ε. Α. Η. Κρήτης.

Η έκταση όπου ανεγέρθηκε ο κεντρικός ναός και τα παρεκκλήσια αποτελούσε κληρονομιά από τη μητέρα του π. Γεωργίου, Δέσποινα.

Στην πρόθεση της οικογένειας ήταν αρχικά, να ανεγερθεί ένα μικρό εκκλησάκι, τύπου μονόκλιτης βασιλικής, με βάση τα σχέδια του Ναού του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, που κτίστηκε επίσης με πρωτοβουλία της ίδιας οικογένειας στο γραφικό χωριό της Καρδιανής Τήνου.

Τα πρώτα σχέδια επιμελήθηκε ο μηχανικός Γιάννης Καρόζης όμως στη συνέχεια  κάτω από τον κεντρικό ναό αποφασίστηκε να κτιστούν άλλα δυο παρεκκλήσια προς τιμήν δύο ακόμα Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων Σεργίου του Ράντονεζ και Σεραφείμ του Σάρωφ.

Έτσι έγινε νέα τεχνική μελέτη με ζητούμενο να ανοικοδομηθεί ένας μεγαλύτερος Θεομητορικός Ναός πάνω στο βράχο και κάτω από αυτόν τα δύο Παρεκκλήσια.

Οι προεργασίες, όπως για παράδειγμα  η διάνοιξη αγροτικού δρόμου στο απόκρημνο και βραχώδες σημείο θεμελίωσης της Εκκλησίας, ξεκίνησαν το 1990.

Ο τότε Μητροπολίτης Πέτρας, ο μακαριστός Νεκτάριος, χορήγησε την άδεια ανέγερσης του ναού.

Η απόφαση για την ανέγερση του Ρόδου πάρθηκε, στο νησί της Τήνου κατά την περίοδο 1981-86, όταν  ο π. Γεώργιος δίδασκε ως Καθηγητής Θεολογίας στην Εκκλησιαστική Σχολή και όπως ο ίδιος αναφέρει δεν ήταν μια τυχαία απόφαση αλλά συνέπεια διαφόρων γεγονότων και σημείων που άνοιξαν αυτό το δρόμο.

Τα πρώτα χρήματα για τις προεργασίες και τη θεμελίωση του Ναού βρέθηκαν από τη διάθεση τριών χιλιάδων αντιτύπων του βιβλίου του με τίτλο: O «Μεγαλόκοσμος» άνθρωπος κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη ως βάση της Ελληνικής Αγωγής και Παιδείας.

Στα θεμέλια του  Ναού «Ρόδον το Αμάραντον» τοποθετήθηκε ένας πέτρινος σταυρός, αγιασμός και άγιο έλαιο από την Μεγαλόχαρη της Τήνου, προς τιμήν της οποίας κτίσθηκε.

Ύστερα από μια σειρά θαυμάτων και «θεοσημείων» που συνέβησαν στην οικογένεια του κτήτορα, στην Κρήτη και στην Τήνο, τροποποιήθηκαν τα αρχικά σχέδια και οικοδομήθηκε με πολλούς κόπους και θυσίες ο περικαλλής σήμερα Θεομητορικός τρίκλιτος Ναός, αφιερωμένος στη Μεγαλόχαρη και στους «Αγίους Γέροντες» Νεκτάριο Πενταπόλεως και Νικόδημο τον Αγιορείτη.

Τα τελευταία χρόνια κατά την κατασκευή του ξυλόγλυπτου τέμπλου τοποθετήθηκε η εικόνα του Οσίου Νικοδήμου, δωρεά των Γιάννη και Ελένης Ανδρουλάκη, στο νότιο τμήμα του ναού και έτσι διαμορφώθηκε το νότιο κλίτος, αφιερωμένο στο μεγάλο Άγιο και Διδάσκαλο του Ελληνικού Γένους και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Μετά από αυτές τις μετατροπές, εφόσον ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης απέκτησε και στην Ανατολική Κρήτη δική του στέγη, οι κτήτορες σκέφτηκαν την ημέρα της εορτής του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ, το 2004, ενώ έψαχναν σε κάποιο άλλο σημείο της βουνοκορφής του Κέντη να του κτίσουν ένα εικονοστάσι, να επισπεύσουν τις εργασίες επιχρισμάτων στο μέχρι τότε θεωρούμενο Παρεκκλήσι του Αγίου Νικοδήμου, ώστε να τιμάται και το όνομα του Μεγάλου Οσίου, Σεραφείμ του Σαρώφ.

Σήμερα το  «Ρόδον το Αμάραντον», φυτρωμένη σαν τα «κρίνα του αγρού» στην υψηλή και κοφτερή βουνοκορφή, συντροφιά με τον μοναδικό κέδρο που υπάρχει εκεί, περιζωσμένη από σχίνους, ανθισμένους ασπαλάθους, καταπράσινα και καρποφόρα πουρνάρια, μοσχομυρισμένες φασκομηλιές, αγκαραθιές και θυμάρια, ευωδιάζοντα κυκλάμινα και ποικιλόχρωμα αγριολούλουδα, ανεμώνες, λευκά και κίτρινα κρινάκια και άκανθες, θυμίζει, πράγματι, Μετέωρα ή Αγιορείτικο «Κάθισμα».

Επίσης εκτός από τα δύο κλίτη στο «Καθολικό», τα οποία αφιερώθηκαν ύστερα από πολλή σκέψη και προσευχή στον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως  και στον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, κάτω από το Θεομητορικό Κάθισμα, μέσα στα βράχια, βρήκαν στέγη δύο Μεγάλες Άγιες Μορφές της Ρωσικής Εκκλησίας.

Πρόκειται για τον Άγιο Σέργιο του Ραντονέζ, ιδρυτή και ηγούμενο της ομώνυμης Λαύρας στο «χωριό του Σέργιου», όπως ονομάζεται σήμερα η πόλη του Ζαγκόρσκ και τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ, ο οποίος στις 24 Μαρτίου του 1831 είδε το δωδέκατο και τελευταίο όραμα της Παναγίας και άφησε την τελευταία του πνοή, γονατιστός με σταυρωμένα χέρια, έχοντας ζήσει μια ουράνια ζωή πάνω στη γη.

Ας σημειωθεί ότι ο βράχος στον οποίο κτίσθηκε η Εκκλησία και το κτιριακά σύνολο ήταν ο μοναδικός στην οροσειρά που ήταν ισόπεδος, έμοιαζε σαν αλώνι, σε σύγκριση με όλη την κατά μήκος οροσειρά, έκτασης περίπου ενός χιλιομέτρου, με πανύψηλα, διαβαθμιζόμενα, δαντελωτά βράχια («Κόκκες»).

Δίπλα στο θρονί της Παναγίας, διαμορφώθηκε ένα μικρό, κομψό, πετρόκτιστο εκκλησάκι που μαζί με τους γειτονικούς βράχους, ονομάζεται «Ο Ιερός Βράχος της Αγίας Τριάδος», καθαγιασμένος με λείψανα από τάφους Αγίων της Ελλάδας και της Ρωσίας και με άλλα αγιάσματα και ευλογίες προς τιμήν της Ιστορικής Ιεράς Πατριαρχικής Μονής της Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων στα Χανιά.

Ήδη πάνω στο βράχο αυτό τοποθετήθηκαν η εικόνα της Αγίας Τριάδος και ένας μεταλλικός φωτιζόμενος σταυρός, δωρεές ευλαβών προσκυνητριών.