Το συναντάμε συχνά στην Κρήτη σε ακαλλιέργητα χωράφια,
πλαγιές, φρυγανότοπους και το προσπερνάμε θεωρώντας το απλά ένα αγκάθι.
Το Eryngium campestre, ή Ερύγγιο το πεδινό, όπως το αποκαλούν οι επιστήμονες, ή μοσχάγκαθο ή άσπαρτο ή άσταφτος όπως μας το σύστησε ηλικιωμένος στην Κρήτη δεν είναι ένα απλό αγκάθι.
Όταν σηκώσει βλαστάρι κι είναι ακόμα τρυφερό τρώγεται καθαρισμένο και μάλιστα είναι πολύ νόστιμο με τη γεύση του να παραπέμπει σε κάτι μεταξύ βλαστού από μαντιλίδα και σταφυλίνακα.
Το πρώτο συνθετικό του ονόματος του διαβάζουμε πως του το έδωσε ο Θεόφραστος από τη λέξη ηρύγγιον. Το ηρύγγιον, ή ερύγγιον, προέρχεται από το ρήμα ερυγγάνω, που αποτελεί αττικό τύπο του ρήματος ερεύγομαι και ρεύγομαι. Το δεύτερο συνθετικό, campestre, προέρχεται από το λατινικό campester (campus) που σημαίνει πεδινός.
Στη λαϊκή ιατρική δεν είχε χρήση μόνο ο βλαστός του φυτού
αλλά και η ρίζα του την οποία
χρησιμοποιούσαν ως διουρητικό, ορεκτικό και εφιδρωτικό.
Στην αρχαία Κόρινθο αυτό το αγκαθωτό φυτό αποτελούσε τη βάση αφροδισιακών παρασκευασμάτων.Σε περιοχές της χώρας τέλος μαγειρεύουν τη ρίζα του ως λαχανικό ή την κάνουν γλυκό.