Όλη η πικρία για την εγκατάλειψη των χωριών μας σε μια
φωτογραφία.
Είναι το Δημοτικό Σχολείου που εξυπηρετούσε τα μετόχια
Λουσέστρο (Άγιος Ιωάννης σήμερα), Αγία Πελαγία και κάποια μικρότερα στο ανατολικό
Μεραμπέλο.
Βρίσκεται στην κυριολεξία στη μέση του πουθενά κι όχι μέσα σε κάποιο από τα μετόχια και ο λόγος είναι για να μοιραστούν οι αποστάσεις και να
γίνεται ευκολότερη η προσέγγιση για όλους τους μαθητές. Εξάλλου όταν λειτουργούσε οι μετακινήσεις των μαθητών γινόταν με τα πόδια.
Κτίστηκε ανάμεσα σε Λουσέστρο και Αγία Πελαγία και υπήρξε
περίοδος, όπως μας είπε ηλικιωμένος που κατάγεται από την Αγία Πελαγία, που
είχε μέχρι 50 μαθητές.
Το κτίσμα αρχιτεκτονικά είναι παρόμοιο με εκατοντάδες άλλα
σχολεία που κτίστηκαν σε μικρά και μεγάλα χωριά της Κρήτης και της Ελλάδας.
Ψηλοτάβανο, με μεγάλα παράθυρα, μονόχωρο και ευρύχωρο για να χωρά όλες τις τάξεις
σε μια αίθουσα.
Η Αγία Πελαγία αρχικά είχε δικό της Δημοτικό Σχολείο όμως στη
συνέχεια κτίστηκε το συγκεκριμένο για να καλύψει τις ανάγκες όλων των μικρών
οικισμών της περιοχής.
Όταν τα μετόχια όμως άρχισαν να ερημώνουν, γιατί η ζωή σε
αυτά ήταν δύσκολη, ερήμωσε και το σχολείο.
Σήμερα τα περισσότερα κτίρια παλιών δημοτικών σχολείων σε
μικρά χωριά της Κρήτης έχουν εγκαταλειφθεί και οι μαθητές, όταν υπάρχουν,
μεταφέρονται σε σχολεία στο πλησιέστερο κεφαλοχώρι ή πόλη.
Όπου οι εναπομείναντες κάτοικοι είναι δραστήριοι και
αρνούνται τη μοίρα της εγκατάλειψης των χωριών τους έχουν μετατρέψει τις πρώην σχολικές
αίθουσες σε χώρους πολιτισμού και οργάνωσης εκδηλώσεων.
Εκεί όμως όπου δεν απέμειναν κάτοικοι, όπως στην περίπτωση
του συγκεκριμένου σχολείου, τα δημοτικά σχολεία παραδόθηκαν στην εγκατάλειψη και
οι δήμοι στους οποίους πλέον ανήκουν δεν γνωρίζουν καν πως υπάρχουν για να τους
βρουν έστω μια άλλη χρήση τους.