Σε περιοχή πάνω από το Ίστρο Λασιθίου και επί της πεζοπορικής
προσκυνηματικής διαδρομής για τη Μονή Παναγίας Φανερωμένης συναντάμε το ναό του
Αγίου Φανουρίου.
Είναι μονόχωρος και καμαροσκεπής και δεσπόζει στο κατάφυτο
τοπίο.
Κτισμένος σε ένα τόπο γεμάτο μινωικά κατάλοιπα μετρά κι
εκείνος πολλούς αιώνες ζωής αφού φέρεται να λειτουργεί από την Βενετοκρατία.
Μάλιστα ερείπια κτισμάτων που υπήρχαν στη βόρεια πλευρά του μαρτυρούν πως
εκεί λειτούργησε μικρό μοναστήρι. Σε νοταριακή πράξη του Ιωάννη Ολόκαλου συναντάμε μαρτυρία πως το 1529 η εν λόγω μονή ανήκε στο φεουδάρχη Φραντζέσκο Ζεν,
ο οποίος παραχώρησε κομμάτι γης στον ηγούμενο Γεράσιμο Καλύβα για να εγκατασταθεί εκεί.
Εξωτερικά, στο ανώφλιο της θύρας, στα νότια του ναού, είναι
σκαλισμένο οικόσημο που σύμφωνα με τον καθηγητή Δημήτρη Τσουγκαράκη ενδέχεται
να είναι των βενετικών οικογενειών Nani, Bon
ή Cornaro.
Το 1936 ο ναός ανακατασκευάστηκε με δωρεά του απόστρατου αντισυνταγματάρχη Εμμ.
Καφετζάκη από τον Πύργο που συμμετείχε στη μικρασιατική εκστρατεία.
Το 1983 έγιναν εργασίες αντιστήριξης του κτίσματος.Ο ναός πανηγυρίζει στις 27 Αυγούστου ημέρα μνήμης τυ Αγίου και μεγαλομάρτυρος Φανουρίου του νεοφανούς.