Σήφης Οικονομάκης: Ένας αυτοδίδακτος ξυλογλύπτης στο Χουμέρι Μυλοποτάμου με Θείο χάρισμα (Φωτο)

 

Σε μια από τις βόλτες μας στο Χουμέρι Μυλοποτάμου κι ενώ αναζητούσαμε πληροφορίες για το χωριό καταστηματάρχης προσφέρθηκε να μας πάει ως το σπίτι του συγχωριανού του Σήφη Οικονομάκη, ο οποίος είχε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε.

Μόνο που γνωρίζοντας τον κ. Οικονομάκη δεν μας έδωσε μόνο πλήθος χρήσιμων πληροφοριών αλλά και την ευκαιρία να γνωρίσουμε έναν αυτοδίδακτο καλλιτέχνη που θα ζήλευε ακόμα κι ένας απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών.

Με τα χέρια του και πολύ υπομονή φιλοτεχνεί πάνω σε ξύλο εικόνες κι άλλα αντικείμενα διακοσμητικά καθώς και κρητικές λύρες.

Στα 76 του χρόνια, συνταξιούχος πια αστυνομικός, έχει το χρόνο να αφιερώσει στη ξυλογλυπτική δημιουργώντας κυρίως εικόνες θρησκευτικού περιεχομένου με μορφές Αγίων και παραστάσεις από την Καινή Διαθήκη.

Όπως μας είπε, από τότε που ήταν μικρό παιδί και πήγαινε δημοτικό σχολείο θυμάται τον εαυτό του να μαζεύει από τα χωράφια ξυλαράκια και να τα μετατρέπει σε μαχαιράκια.

Στην εφηβεία του άρχισε να δημιουργεί καρδιές κι άλλα διακοσμητικά μικρά αντικείμενα μέχρι που στα 24 του έφυγε για την Αθήνα προκειμένου να ενταχθεί στις τάξεις της Αστυνομίας.

Εκεί δημιούργησε οικογένεια και οι υποχρεώσεις δεν του άφηναν  ελεύθερο χρόνο να ασχοληθεί με το χόμπι του για τουλάχιστον 30 χρόνια, όσο δηλαδή έζησε στην πρωτεύουσα.

Αμέσως μετά τη συνταξιοδότηση του επέστρεψε στην Κρήτη και το χωριό του.

Έχοντας χωρίζει από την πρώτη σύζυγο του γνώρισε την Έλενα Cretu, μια δραστήρια, και με μεγάλη αγάπη για το Μυλοπόταμο, γυναίκα από τη Ρουμανία. Με τη δική της στήριξη, κι όπως καταλάβαμε λειτουργώντας και ως πηγή έμπνευσης, άρχισε πάλι, με πιο συστηματικό τρόπο, να ασχολείται με την ξυλογλυπτική. Μάλιστα και η Έλενα τον βοηθά αναζητώντας σχέδια που θα πλαισιώσουν τις εικόνες του, πέρα από τις μορφές που θα έχουν επάνω.

Ο κ. Οικονομάκης ποτέ του δεν είδε έναν ξυλογλύπτη πως δουλεύει, δεν διδάχθηκε, ούτε διάβασε κάπου πως ένα κομμάτι ξύλο μπορεί να αποκτήσει τη μορφή ενός Αγίου κι όμως τα χέρια του, λες και τα οδηγεί μια ανώτερη δύναμη, φιλοτεχνούν εικόνες αξιοθαύμαστες, με πολλές λεπτομέρειες και δουλειά που παίρνει πραγματικά πολύ χρόνο.

Προμηθεύεται κομμάτια ξύλου οξιάς, μαόνι, ελιάς ή και πεύκο και κάθεται στη γωνιά της αυλής, όπου έχει στήσει το μικρό του εργαστήριο, κι εκεί με βασικό εργαλείο το κοπίδι του δημιουργεί, σε διάφορα μεγέθη, τις ωραίες εικόνες που βλέπετε.

Το πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στη δουλειά του, η σφραγίδα του η καλλιτεχνική θα λέγαμε, είναι το γεγονός πως όλες οι εικόνες έχουν σκαλισμένες μορφές και μπροστά και πίσω, ουσιαστικά είναι δυο εικόνες πάνω σε ένα ξύλο.

Ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα όπως είναι ο κ. Σήφης κάποια στιγμή αποφάσισε να φτιάξει και κρητικές λύρες. Ούτε απ’ αυτές είχε δει ποτέ από κοντά πως είναι και πως φτιάχνονται. Ζήτησε από έναν γείτονα του που έπαιζε λύρα  να του δανείσει για λίγο τη δική του. Έτσι μπόρεσε να την επεξεργαστεί, να δει τις κατασκευαστικές της λεπτομέρειες κι έτσι άρχισε να κατασκευάζει λύρες. Κι όχι απλά τις φτιάχνει αλλά τις στολίζει κιόλας στην πίσω τους πλευρά με ξυλόγλυπτα σχέδια.

Πολλές από τις εικόνες που έχει φιλοτεχνήσει τις έχει χαρίσει σε εκκλησίες και μάλιστα έχει τιμηθεί από τη Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου για την προσφορά του.

Τα έργα του δεν θέλει να τα πουλάει, δεν είναι το ζητούμενο του το κέρδος. Εύχεται μόνο κάποια στιγμή να λειτουργήσει στον τόπο του ένα μουσείο κι εκεί να τα δωρίσει για να μπορεί να τα βλέπουν οι επισκέπτες.