Σελάκανο: Ο καταπράσινος ορεινός οικισμός της Ιεράπετρας

 

Σε υψόμετρο 900 μέτρων, σε ένα τοπίο μαγικό και άγριο συμβιώνει αρμονικά με ένα από τα σημαντικότερα οικοσυστήματα της Κρήτης, ενταγμένο στο δίκτυο Natura, ο  οικισμός του Σελάκανου.

Κτισμένος στα πόδια του πανέμορφου δάσους που φέρει την ίδια ονομασία υπήρξε παλιά τόπος παραθερισμού για τους κατοίκους του κοντινού χωριού Χριστός.

Οι κάτοικοι του συγκεκριμένου χωριού καθώς κι από άλλα κοντινά χωριά του νότου μετακινούνταν εκεί τα καλοκαίρια που έκανε ζέστη για να φτιάξουν περβόλια κι έτσι σιγά σιγά προέκυψε το μικρό χωριό που απέχει περίπου 32 χιλιόμετρα από την Ιεράπετρα.

Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα πρώτη φορά το 1961 και απογράφεται στην κοινότητα του Χριστού.

Σήμερα βέβαια ο λόγος που κάποτε οδήγησε στην ίδρυση του χωριού έχει εκλείψει. Τα περβόλια είναι λιγοστά, παρότι κλιματολογικά ευνοούνται, εκεί στα ψηλά, δέντρα όπως οι μηλιές, οι κερασιές και οι αχλαδιές. Αρκετά πάντως συναντάμε ακόμα μέσα κι έξω από το Σελάκανο.

Εξοχικά σπίτια υπάρχουν κάμποσα καθώς και τουριστικό κατάλυμα αφού ο τόπος αυτός είναι ιδανικός για διακοπές ενώ με τη διάνοιξη και βελτίωση του δρόμου, που φτάνει ως το χωριό, έγινε ακόμα ευκολότερη η προσέγγιση του.

Έτσι το Σελάκανο, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, έχει ζωή και σε αυτό έχει βοηθήσει και η παρουσία του καφενείου της Στέλλας Φανουράκη το οποίο από το 1977 που πρωτολειτούργησε έγινε σημείο συνάντησης για ωραίους μεζέδες.

Το καφενείο αλλά και το πανέμορφο δάσος που περιβάλλει το χωριό  προσελκύουν και αρκετούς τουρίστες καθώς και ντόπιους για σύντομες αποδράσεις.  

Εξάλλου είναι διαχρονικά πέρασμα για πλήθος μελισσοκόμων που μεταφέρουν τις κυψέλες τους στο δάσος του Σελάκανου το καλοκαίρι.