Η γαλόπετρα και η χρήση της από τις λεχώνες στην Κρήτη

 

Ο στεατίτης είναι ένα είδος πέτρας που το ιστορικό χρήσης του χάνεται βαθιά πίσω στις χιλιετίες.

Δεν ήταν μόνο αγαπημένη πέτρα για τους Μινωίτες που τη χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν τις σφραγίδες τους και διάφορα άλλα αγγεία και αντικείμενα αλλά και για τις επόμενες γενιές Κρητικών που είχαν εφεύρει μια εντελώς διαφορετική χρήση της.

Οι λεχώνες στην Κρήτη, πριν από κάμποσες δεκαετίες, θεωρούσαν πως αν κρεμάσουν μια τέτοια πέτρα στο λαιμό τους θα είχαν περισσότερο γάλα για να θηλάσουν τα βρέφη τους εξαιτίας της ενέργειας που διέθετε το πέτρωμα. Η πέτρα του στεατίτη λέγεται πως είναι φορέας θετικής ενέργειας και προκαλεί ηρεμία και ισορροπία. Βοηθά σε καταστάσεις άγχους και περιόδους αλλαγών και σίγουρα ένα βρέφος σε μια οικογένεια θεωρούνταν τεράστια αλλαγή ειδικά για τη λεχώνα. 

Όπως μας εξήγησε ο Γιώργος Αφορδακός, ιδρυτής και ιδιοκτήτης του Μουσείου Σπάνιων και Ενδημικών Φυτών στην Κριτσά, απ' όπου και οι πέτρες της φωτογραφίας, όταν η νέα μητέρα ήθελε να έχει αρκετό γάλα για να ταΐσει θηλάζοντας το μωρό της κρεμούσε την πέτρα ανάμεσα στο στήθος της.

Όταν ήθελε στη συνέχεια, που το βρέφος της μεγάλωνε κάπως κι έπρεπε να τραφεί και με άλλες τροφές, να απογαλακτιστεί την μετέφερε από το στήθος της και την κρεμούσε πίσω στην πλάτη της.

Όταν πια το βρέφος σταματούσε να θηλάζει τότε έβγαζε εντελώς την πέτρα από το λαιμό της και τη φύλαγε.

Εξαιτίας αυτής της χρήσης οι συγκεκριμένοι στεατίτες ονομάζονταν γαλόπετρες ή γαλατοφόρες πέτρες.