Το μυλοτόπι του Καλαρίτη πάνω από τη Λατσίδα Λασιθίου

 

Ανηφορίζοντας από τον οικισμό της Λατσίδας και ακολουθώντας το δρόμο που οδηγεί προς τη Μίλατο συναντάμε ένα παλιό μυλοτόπι στη θέση Καλαρίτης.

Χωροθετημένο πάνω σε ύψωμα, ώστε να φυσά ανεμπόδιστος βόρειος άνεμος το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, μετρά πάνω από δέκα ερείπια πετρόκτιστων ανεμόμυλων, σε κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο.

Μόνο ένας από τους μύλους έχει αποκατασταθεί και χρησιμοποιείται ως εξοχική κατοικία. Οι υπόλοιποι χρόνο με το χρόνο καταρρέουν και καταστρέφονται και μάλιστα κάποιων τα ίχνη χάθηκαν τελείως αφού αφαιρέθηκαν ακόμα και οι πέτρες τους.

Όπως μας είπε η ηλικιωμένη Μαρίνα Ανδρουλάκη από τη Λατσίδα, σε αυτούς τους ανεμόμυλους άλεθαν οι συγχωριανοί της τα σιτηρά που έσπερναν. Οι ιδιοκτήτες τους ανήκαν σε διάφορες οικογένειες, ζούσαν στο χωριό και μετακινούνταν εκεί τις περιόδους που τους λειτουργούσαν.

Υπάρχει κι ένας μύθος για την ονομασία της περιοχής, σύμφωνα με την ίδια, που μιλούσε για έναν Κάλαρη ο οποίος έθετε αινίγματα σε περαστικούς κι όποιος δεν τα έλυνε τον αποκεφάλιζε.  

Αναζητώντας ωστόσο τις ρίζες της λέξης Καλαρίτης βρεθήκαμε μπροστά σε μια πιο πιθανή σχέση της περιοχής με την ονομασία που της δόθηκε.

Σύμφωνα λοιπόν με τη μυθολογία ο Κάλαϊς ή Καλάις ήταν όπως και ο Ζήτης γιοί του θεού του βορείου ανέμου και ονομαστοί για την ικανότητα τους να διασχίζουν μεγάλες αποστάσεις καθώς ήταν φτερωτοί.

Τι λοιπόν πιο ταιριαστό από το να ονομαστεί ο τόπος με τους πολλούς ανεμόμυλους και τους δυνατούς ανέμους Καλαρίτης μετά από παραφθορά του Κάλαϊς.